Please click here to read this article in English.
Tijdens ons recente lange verblijf in Oeganda hebben we uiteraard Bwama Primary School, de overheidsschool die we momenteel steunen onder NiCA Foundation, verschillende keren bezocht. Gedurende één van die bezoeken hadden we een overleg met het gehele team van de school, de voorzitter van de ouderrraad en de voorzitter van het schoolbestuur. Met elkaar hebben we de tot dusver door ons gebrachte hulp (een grote kano in 2017, een eerste motorboot in 2018 en vijf aanlegsteigers eerder dit jaar) geëvalueerd alsook onze gezamenlijke huidige en toekomstige doelen besproken; tijdens de bijeenkomst hebben we ons ook diepgaander laten informeren over rollen en verantwoordelijkheden van de respectievelijke bij de school betrokken organen.
Natuurlijk wilden we ook tijd met de kinderen doorbrengen. Samen met de directeur van de school, de heer Kanyoma hadden we een dag gepland om leuke activiteiten voor hen te organiseren. De dag, die heerlijk zonnig bleek te zijn, begon met een hartelijk welkom door de heer Kanyoma in het bijzijn van alle leerlingen, die zich daartoe buiten verzameld hadden. Ze waren zichtbaar blij! Na het welkom van de directeur hebben we de kinderen in drie groepen verdeeld die elk een andere activiteit gingen doen.
Voor de jongste leerlingen (P1, P2 en P3) hadden we twee skippyballen vanuit Nederland gebracht. Zoals we verwacht hadden waren die voor hen totaal nieuw. Toen we vanuit de boot richting de school liepen zagen we al leerlingen uit de ramen van hun klaslokalen hangen en hoorden we hen roepen, “wow, ze hebben ballonnen meegebracht!” Maar uiteraard waren het dus geen ballonnen, zoals ze al snel zagen…Nadat we hen hadden laten zien wat de bedoeling van een skippybal bal is, werden sommige leerlingen door de leraren gevraagd het te komen proberen; dat leidde, zoals in de foto’s te zien is, tot hilarisch gelach onder de leerlingen die toekeken. Maar uiteindelijk mochten ze het allemaal uitproberen door met de skippyballen een klein, met pionnen aangegeven, traject af te leggen. We hebben de skippyballen op school achtergelaten, zodat de leerlingen er tijdens pauzes nog veel plezier aan kunnen beleven.
De oudste jongens (P6 & P7) waren dolgelukkig met een splinternieuwe voetbal die we voor hen hadden meegebracht. Ook in Oeganda is voetbal een populaire teamsport onder de jeugd (vooral jongens). De bal verving een oud en beschadigd exemplaar dat met touwtjes en elastiekjes bij elkaar gehouden werd. De jongens gingen meteen enthousiast voetballen met hun nieuwe aanwinst.
Met de overige leerlingen (P4, P5 en meisjes van P6 & P7) hebben we binnen een bingo spel gespeeld dat we ook uit Nederland hadden meegebracht. Dit was, evenals de skippyballen, volledig nieuw voor de kinderen, dus Aaron en Noah hebben het spel allereerst uitvoerig aan hen uitgelegd. Zoals de foto’s laten zien waren de leerlingen zeer geconcentreerd en aan de brede glimlach op hun gezichtjes was te zien hoezeer ze genoten. Zelfs de directeur deed enthousiast mee en had zichtbaar lol! Telkens als iemand riep dat hij bingo werd hij, nadat we gecontroleerd hadden of het juist was (dat was bijna altijd het geval) beloond met een pen. In Oeganda is het voor arme kinderen vandaag de dag nog steeds niet vanzelfsprekend om materialen als schoolboeken, schriften, pennen of potloden te hebben; zelfs überhaupt naar school gaan is dat niet. De pennen werden dan ook zeer gewaardeerd.
Telkens weer raakt het me enorm om te zien hoeveel de wereld waarin een Oegandees kind opgroeit verschilt van die van een Nederland (lees: westers) kind. Het is werkelijk hartverscheurend. De introductie van deze website heb ik afgesloten door de volgende woorden in overweging te geven: als de rijken uit maatschappijen overal ter wereld bereid zouden zijn ‘teveel’ terug te brengen tot ‘genoeg’, zou ‘te weinig’ voor minder bedeelden vanzelf komen te vervallen. Er schuilt zo ontzettend veel waarheid in die woorden! Hoe gemakkelijk is het om eenvoudig weg te kijken van de armoede in een land als Oeganda. Feit is echter dat ernaar te kijken op een tv scherm, al genietend van een kop koffie, heel wat anders is dan er naartoe reizen en het met eigen ogen te zien….
Tegelijkertijd wil ik het belang benadrukken van het op een verantwoordelijke en goed overdachte manier bieden van hulp; eveneens is het belangrijk dat locale gemeenschappen zich bewust zijn van hun eigen verantwoordelijkheden, want uiteraard zijn die er voor voor hen. Op de pagina ‘Waar wij voor staan’ op deze website kunt u meer lezen over de principes die wij hanteren. Graag verwijs ik in verband hiermee ook naar deze uitspraak van wijlen Nelson Mandela, Er valt niets te herstellen noch op te bouwen als, aan de ene kant, de rijken in onze maatschappij de armen als irritante hordes zien, en als, aan de andere kant, de armen achteruit leunen en liefdadigheid verwachten. Iedereen dient zijn verantwoordelijkheid te nemen in het verbeteren van de situatie en bereid te zijn het beste van zichzelf te geven, zodat we er uiteindelijk allemaal beter van worden.
Na het afronden van de activiteiten, hebben we cake uitgedeeld aan alle leerlingen. Daarvan wisten we van vorig jaar hoe heerlijk ze dat vonden. Daarna werden de leerlingen opnieuw buiten verzameld, alwaar de heer Kanyoma ons bedankte voor de prachtige uren die we met de leerlingen hadden doorgebracht. Aaron en ik hebben deze gelegenheid aangegrepen om voor de kinderen het belang van het volledig doorlopen van de basisschool te benadrukken. Helaas is er een groep kinderen die om verschillende redenen uitvalt. Sommigen worden door hun omgeving aangemoedigd niet meer naar school te en in plaats daarvan te proberen wat geld te verdienen, voor anderen hebben moeite met het bijhouden van het tempo van het leerprogramma, weer een andere groep valt uit vanwege financiële problemen.
Ik heb de oudere leerlingen gevraagd de tekst op het T-shirt dat ik droeg, ‘Make your dreams happen’ hardop te lezen en hen de betekenis van die woorden uitgelegd. Ik heb hen verteld dat dromen wel degelijk kunnen uitkomen, maar dat het belangrijk is om ze nooit op te geven. Daarbij heb ik hen geadviseerd na te denken over dingen waar ze echt goed in zijn of waar ze zich heel graag mee bezig houden, omdat dat hen kan helpen te ontdekken waar hun talenten liggen en wat voor werk daarbij past; op die manier hoopte ik hen te motiveren om te gaan dromen over hun toekomst. Aaron en ik hebben allebei benadrukt dat het, voor het bouwen van een menswaardige toekomst, van essentieel belang voor hen is om het certificaat voor het succesvol doorlopen van de basisschool te behalen. Zoals ook uitgelegd in dit voorgaande artikel over het schoolsysteem van Oeganda, is dat certificaat echt van essentieel belang voor hun toekomst. Als kinderen vervolgens de kans krijgen om beroepsonderwijs te volgen, vergroot dat hun kansen om een baan te vinden en aan een menswaardige toekomst voor zichzelf te bouwen aanzienlijk.
Alle leerlingen werden vervolgens naar hun klaslokalen gestuurd om de resterende uren voor die dag nog les te krijgen; wij gingen de school bijna verlaten in het gezelschap van de heer Kanyoma, die we hadden uitgenodigd om met ons te lunchen. Echter, alvorens te vertrekken gingen we alle klaslokalen nog een keertje langs om de leerlingen te verrassen met uit Nederland meegebrachte spekjes.
Natuurlijk wilden we ook het dagelijkse veilig vervoer van de leerlingen over het meer ervaren met de motorboot die we daartoe in oktober 2018 verschaft hadden. Terwijl we gedurende de eerste dagen van ons verblijf in het gebied de vijf door onze stichting gerealiseerde aanlegsteigers hadden bezocht, verheugden we ons er op een keer deel uit te maken van het daadwerkelijk vervoer van de leerlingen. We kozen een middag om dat te doen en zorgen ervoor dat we hen in de boot opwachtten toen ze terug naar huis gingen. De leerlingen waren blij verrast ons weer te zien.
Het was fantastisch om te ervaren hoe snel en vlekkeloos dit allemaal verliep! Zowel het aan boord gaan als het verlaten van de boot verliep volgens duidelijk bekende en feilloos opgevolgde instructies, die er mede op gericht waren om de boot stabiel in het water te houden. Om efficiënt vervoer, zowel wat betreft tijd als brandstofverbruik te garanderen, was duidelijk goed nagedacht over de volgorde van de route. De eerste groep leerlingen die aan board ging werd allereerst naar een volgend eiland gevaren; dat was een behoorlijk lang, doch smal eiland dat de kinderen te voet gingen oversteken, om aan de andere kant ervan weer met de boot te worden opgepikt om verder vervoerd te worden. Terwijl die groep kinderen het eiland overstak, voer de boot twee maal terug naar school om andere leerlingen op te pikken en direct naar de dorpen waar zij woonden te vervoeren. Vanaf het punt waar we de laatste groep aan de wal gezet hadden konden hoefden we nog maar een klein stukje om het eiland te varen dat de eerste groep leerlingen aan het oversteken was. Toen we bij het punt arriveerden waar ze weer opgepikt zouden worden, stonden ze daar al op ons te wachten, zodat we ook hen het resterende stuk over het meer naar hun dorp konden vervoeren. In totaal waren we zo’n 40 minuten bezig met het vervoeren van de leerlingen
In de foto slider hieronder zijn een heleboel foto’s te zien van de geweldige tijd die we met de leerlingen hebben doorgebracht!
Blijf ons volgen voor meer verslagen over onze activiteiten tijdens ons verblijf van een maand in Oeganda!
In het hoofdstuk ‘Hoe u kunt helpen’ op deze website kunt u lezen op welke manieren u ons zoal kunt helpen onze doelen te bereiken.
HWMCO-Nederland & NiCA Foundation
‘We Fight Poverty by Bringing Development.’
NB: voor iedereen die graag op de hoogte gehouden wil worden van het laatste nieuws op onze website bestaat de mogelijkheid ons dit te laten weten door hieronder als opmerking naam en e-mailadres achter te laten. Na aanmelding ontvangt u per e-mail de link naar elk laatst gepost artikel. Uw gegevens zijn uiteraard niet zichtbaar voor anderen.
