To read this article in English please click here.
Tijdens mijn meest recente reis naar Oeganda heb ik meer dan drie prachtige, doch ook erg indrukwekkende weken doorgebracht op de locatie van HWMCO-Uganda; ik maakte deel uit van de dagelijkse activiteiten die voor de kinderen georganiseerd worden, waardoor ik continue met hen omging en zodoende steeds meer leerde over hen en hun wereld leerde. De kinderen komen in de regel als ze vrij zijn van school, op vrijdagen, zaterdagen en zondagen, om deel te nemen aan activiteiten; in de weken die ik er was hadden ze echter vakantie en gedurende zulke periodes zijn ze zowel op doordeweekse dagen als in de weekenden op de locatie te vinden.
Elke dag verschenen de kinderen in de ochtend en begonnen ze met iedereen van het team te groeten met een bescheiden “goedemorgen”, vergezeld van een kleine kniebuiging. De dag ging vervolgens van start met het onderhouden van de locatie, waaraan de kinderen elk hun steentje bijdroegen; sommigen hielpen met het schoonmaken van de ruimte waar veel van de activiteiten plaatsvinden, anderen begonnen bomen en planten water te geven, de locatie te vegen of onkruid in de tuin te wieden. Wanneer de kinderen me in hun buurt zagen, als ze hun taak aan het volbrengen waren, verscheen er een trotse lach op hun gezichtjes.
Nadat ze vervolgens hun handen en voeten gewassen hadden met fris water van de regenwatertank, werden ze in groepen verdeeld en konden de activiteiten van start gaan. Een groep kinderen ging hun koperblaasinstrumenten pakken om samen noten en melodieën te gaan oefenen; een andere groep, bestaande uit meisjes, ging jongleren; sommige oudere meisjes gingen breien of haken; er waren ook kinderen die samen gingen touwtje springen of voetballen. Door de dagen heen wisselden de groepen en daarnaast werden kleine groepjes kinderen apart genomen voor onderwijsdoeleinden. Voor een ieder die dorst kreeg was er in het activiteiten vertrek een reservoir met gekookt water uit de regenwatertank waarvan zij te drinken konden krijgen.
Ik heb me veelal bezig gehouden met het spelen van educatieve spelletjes met groepjes kinderen, alsook met puzzelen en rekenlessen. Daarnaast bracht ik tijd door bij de meisjes die aan het breien of haken waren. Met breien zijn ze in Oeganda nauwelijks bekend, de meisjes hadden er een paar maanden voor mijn komst aan geproefd, doch onvoldoende om er zelfstandig mee aan de slag te kunnen. Met haken zijn ze wel bekend, ik heb daarbij vooral wat kunnen aanvullen op hun vaardigheden. Ook puniken heb ik geïntroduceerd. Op een paar zondagen heb ik de kinderen verrast met pannenkoeken.
Aangezien ik me zeer bewust ben van het belang van persoonlijke aandacht voor elk kind, heb ik er bij alles wat ik deed voor gezorgd dat ik hen die daadwerkelijk gaf.
Educatieve spellen en puzzels.
Het was geweldig om telkens weer te zien hoe de kinderen genoten van de educatieve spelletjes die ik had meegebracht. Bij sommige spelletjes werd een dobbelsteen gebruikt, waarmee ze nog totaal onbekend waren. Daarop voorbereid had ik een mega dobbelsteen meegebracht, die ik allereerst spelenderwijs geïntroduceerd heb. Mijn dit keer zelf geprepareerde memorie spel bevatte kaartjes met onder andere cijfers, aantallen, kleuren en vormen; ook die diende een educatief doel.
Van puzzelen is bekend dat het een heerlijk ontspannende activiteit voor kinderen is die daarnaast ook nog in grote mate bijdraagt aan hun vaardigheden in waarnemen, organiseren en sorteren. De motivatie om de stukjes in elkaar te passen en zelfstandig naar oplossing te zoeken is van essentiële betekenis voor de geestelijke ontwikkeling van de kinderen. Mij hiervan bewust had ik besloten een assortiment aan puzzels in mijn koffer te stoppen, zodat de kinderen ermee aan de slag konden.
Rekenen.
Gedurende een periode, die ik eerder, in 2016, bij de kinderen had doorgebracht, had ik gemerkt dat hun begrip van rekenen niet verder ging dan een automatische opsomming van cijfers. Het oplossen van sommen is een vaardigheid die ze helaas onvoldoende beheersen. Daarom wilde ik hen helpen hun rekenvaardigheden te ontwikkelen door sommen te visualiseren. Uiteraard kon ik daarmee slechts een eerste aanvang maken tijdens de weken die ik op de locatie heb doorbracht, maar aangezien Happy en zijn team beloofd hebben de methode die ik heb geïntroduceerd te zullen voortzetten, vertrouw ik erop dat de rekenvaardigheden van de kinderen in de toekomst zullen verbeteren.
Pannenkoeken.
Op zondag krijgen de kinderen in de regel een film te zien. In het onlangs nieuw geconstrueerde vertrek zitten ze op de houten bankjes om een laptop heen, om allemaal samen van een film te genieten die geschikt is voor alle leeftijden. Om het nog leuker voor hen te maken besloot ik hen gedurende mijn verblijf op sommige zondagen te verrassen met pannenkoeken. Happy alsook teamlid Okello hielpen me met het bereiden van het beslag, zodat ze na mijn terugkeer naar Nederland de pannenkoeken ook zelf zouden kunnen maken. We zorgden ervoor zo’n 60 pannenkoeken gebakken te hebben alvorens de kinderen op de locatie arriveerden. Het was een hele klus om zoveel pannenkoeken te bakken op een simpele, op de grond staande, stoof, maar de dankbare gezichtjes van de kinderen maakte het absoluut de moeite waard!
Indrukwekkende weken
Zoals aan het begin van dit artikel al genoemd, zijn de weken die ik op de locatie van HWMCO heb doorgebracht behalve prachtig ook zeer indrukwekkend geweest. Gedurende de hele periode maakte ik de kinderen van heel dichtbij mee en leerde veel over hun beslist niet gemakkelijke leventjes…..in hun thuissituaties komen ze, als gevolg van de armoede van hun ouders of verzorgers, zo ontzettend veel te kort. Het ontbreekt hen aan voldoende voedsel, kleren, medische zorg en zoveel meer….Daarbij worden zij belast met taken die, gezien hun jonge leefijden, vaak echt te zwaar voor hen zijn; taken als water halen, hout sprokkelen, kleren wassen, voor hun jongere broertjes en zusjes zorgen, enz.
Het kwam geregeld voor dat een kind, na minimaal een uur gelopen te hebben, bij de locatie van HWMCO arriveerde en zich niet lekker voelde. Soms klaagde het over hoofdpijn en bleek het de hele ochtend nog niks gegeten te hebben; met een stuk brood en een kop thee kon dat gelukkig vaak eenvoudig worden opgelost. Vaker echter klaagde een kind over andere pijnen en bleek het koorts te hebben; het werd dan te slapen gelegd, na soms een pijnstiller te hebben gekregen. Ook waren er kinderen die met een onverzorgde wond rondliepen, die dan door het team gedesinfecteerd en verbonden werd. Telkens weer trof het me heel hard om me te realiseren hoe deze kinderen, als gevolg van de armoedige leefomstandigheden waaronder hun familie moest overleven, in feite door hen aan hun lot werden overgelaten.
Gedurende de dagen maakte ik vaak wat tijd om bewust te sfeer in te ademen als de activiteiten in volle gang waren. Ik moedigde de kinderen aan in wat ze aan het doen waren en ik fotografeerde hen. Daar genoten ze eindeloos van! Ze vonden het prachtig om te poseren voor een foto en zichzelf dan daarin terug te zien! Mijn grootste beloning vond ik in de momenten dat ik een glimlach op hun onschuldige gezichtjes zag verschijnen.
De foto’s in de slider hieronder spreken boekdelen….
Een volgend artikel zal vertellen over bezoekjes die we de kinderen bij hen thuis gebracht hebben, en waarbij we hun families ontmoet hebben; ook zal in een ander artikel speciale aandacht besteed worden aan de brass band en wat die voor de kinderen en de organisatie betekent.
HWMCO-Nederland
“We Fight Poverty by Bringing Development.”
NB: voor iedereen die graag op de hoogte gehouden wil worden van het laatste nieuws op onze website bestaat de mogelijkheid ons dit te laten weten door hieronder als opmerking naam en e-mailadres achter te laten. Na aanmelding ontvangt u per e-mail de link naar elk laatst gepost artikel.
